(داستان شخصی خودش)

نویسنده : جیمی هندریکس

   ترجمه : شاهین بلوری

کتاب پیش رو، روایتی جذاب از زندگی و خاطرات جیمی هندریکس است؛ برخی از مصاحبه ها و نوشته های جای گرفته در این اثر پیش از این منتشر شده و از اغلب آن ها برای پشتیبانی از ایده های افراد دیگر در مورد زندگی و موسیقی جیمی بهره برداری شده است. مطالعه مطالب در دسترس، روشن می کند که بیان شفاف جیمی از گذشته اش و گزارش مشروح از خودش بسیار جالب توجه است؛ در میان انبوه اسطوره ها و نیمه افسانه ها، به جیمی اجازه داده شد که نسخه شخصی خودش را از زندگی و موسیقی اش ارائه دهد.

شروع از صفر کتاب تأثیرگذاری است، به این دلیل که جیمی درباره خودش با حساسیت، شادابی و شوخ طبعی صحبت کرده است. خاطرات جیمی از بیست و سه سال اولیه زندگی اش ترکیب روایی ساده ای دارد. به دلیل برخی از مسائل روشن او هرگز از چهارسال پایانی عمرش شرح پیوسته ای ارائه نداده، با این حال او از ایده های خود و تغییرات در ادراک و آگاهی که تجربه کرده سخن گفته است.

گزیده ای از کتاب :

[دهم آگوست 1967 جیمی به لندن پرواز کرد و گروه اکسپرینس برای حضور در تلوزیون و اجرای کنسرت به اروپا بازگشت.]

هر جا بروم سعی می کنم با مردم دیدار کنم. مردمی که گفتگو می کنند، می خندند و موسیقی می سازند. گفتگو با مردم یک نکته بسیار مهم است. اما از وقتی به اروپا آمدم، با صد نفر دیدار کردم که به من اجازه دادند درباره هر چه می خواهم صحبت کنم. همه از من می پرسند چندسال دارم، اگر درست است که خون سرخ پوستی دارم چند همسر دارم، اگر ازدواج کرده ام، اگر رولزرویس دارم، یا ازاین شوخی ها. کسانی که من را می فهمند هرگز اینها را نمی خواهند. آنها چیزی متفاوت می خواهند. آنها می خواهند چیزی را در درون احساس کنند، چیزی واقعی- انقلاب، مبارزه، شورش. آنها بدون اینکه سوال کنند می دانند کجایی. آنها از موسیقی می دانند. اما برای گفتگو هیچ حرفی شبیه این نیست. من ایستاده ام و منتظر پرسش بعدی هستم و مردم بیشتر پاسخ هایم را اشتباه می گیرند. من می دانم منظورم چیست، اما نمی توانم کلمات را شکل بدهم.

انگار مردم اسکاندیناوی آماده پذیرش ظاهر ما نیستند. در سوئد، ما را از لابی هتل بیرون کردند، چون شاهزاده خانم الکساندرا در حال آمدن بود! گمانم هتل دار فکر کرد کمی ژولیده هستیم و سعی کرد محل را برای شاهزاده خانم مرتب کند. مرد خوبی بود. ما را به نوشیدنی دعوت کرد. اینجا شاید حدود ده جا زدیم. مطمئن نیستم چون این کار را ادامه نمی دهم. من فقط می نواختم. می خواهم به زودی، بعد از این تور اسکاندیناوی، مرخصی بگیریم.