(هر روز ذهن خود را برای آرامش و هدف تعلیم دهید)

نویسنده : جی شتی

   ترجمه : حدیث مددی‌ماهانی ،مسعود پهلوان

کتاب پیش رو تاثیر مثبت و سازنده ای را در تفکر، ذهن و حتی زندگی خواننده بر جای می گذارد. کتاب تصویری از سخنان بزرگان مذهب، فرهنگ ها و… است که با اندیشه ی خود جهان را تحت تاقیر قرار داده اند. نویسنده سعی دارد در این اثر با آموزش مهارت ها و رفتارهای یک راهب و الگو ساختن آن، راهی برای مقابله، وارستگی، کشف مجدد، رسیدن به هدف، تمرکز، نظم و خدمت کردن در خواننده زنده کند و او را یاری کند که یک زندگی به دور از خودخواهی، حسادت، شهوت، اضطراب، خشونت، تلخی و سرکشی برای خود بسازد تا به آرامشی مطلق برسد.

گزیده ای از کتاب :

می توان با استفاده از تنفس و بازنگری موقعیت ها از پس وحشت و فلج شدن برآمد، ولی این ها واکنش های ترس کوتاه مدت هستند. کنترل دو راهبرد بلندمدتی که برای دور کردن ترس به کار می بریم سخت تر است: پنهان کردن و فرار. یکی از روش های مورد علاقه ی من برای درک نحوه کار این راهبردها خانه ای در آتش را شامل می شود. فرض کنید نیمه شب با آژیر ردیاب دود بیدار می شوید. بلافاصله، می ترسید، باید هم بترسید- این علامت کارش را انجام داده، که جلب توجه شما بوده. اکنون دود را حس می کنید، پس خانواده و حیوانات خانگی خود را جمع می کنید و از خانه خارج می شوید، درست است؟ این ترس به بهترین شکل مورد استفاده قرار گرفته است.

ولی چه می شود اگر، با شنیدن آژیر دود، به جای ارزیابی سریع موقعیت و برداشتن گام های منطقی بعدی، به سمت ردیاب دود رفته، باتری آن را بردارید، و به رختخواب برگردید؟ همان طور که می توانید تصور کنید، مشکلات شما در شرف بزرگ شدن هستند. با این حال کاری است که ما اغلب با ترس می کنیم. به جای ارزیابی و پاسخ، موقعیت را انکار یا ترک می کنیم. روابط فضایی هستند که ما اغلب در آن از «راه حل» اجتناب استفاده می کنیم. فرض کنید تعارضات بزرگی با دوست خود دارید. به جای نشستن و حرف زدن با او در مورد آنچه رخ داده ( خاموش کردن آتش)، یا حتی مشخص کردن اینکه قصد ندارید ادامه بدهید ( خارج کردن همه از خانه با آرامش و در امنیت)، وانمود می کنید همه چیز خوب است (در حالی که آتش مخرب در حال سوزاندن است).

وقتی ترس را انکار می کنیم، مشکلات ما را دنبال می کنند. در حقیقت، احتمالا آنها بزرگ تر، و بزرگ تر می شوند، و در نقطه ای چیزی ما را وادار می کند با آنها مواجه شویم.

وقتی همه راه های دیگر با شکست مواجه می شود، درد ما را وادار به توجه می کند. اگر از علامتی که مشکلی را به ما هشدار می دهد درس نگیریم، در آخر از نتایج خود مشکل می گیریم، که چندان مطلوب نیست.