(گفت‌وگوهایی با محمد مجتهد شبستری، مصطفی ملکیان، ابوالقاسم فنایی، سروش دباغ، داود فیرحی و...)

نویسنده : مولود بهرامیان

موضوع روشنفکری دینی در ایران، که از زمان مشروطیت آغاز و تاکنون ادامه داشته است، فراز و فرودهایی را طی این دوره به خود دیده است. نظرات و دیدگاه های متفاوتی در مورد وظایف روشنفکران دیندار و نیز زمینه ی روشنگری آنان با توجه به شرایط اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و دینی جامعه ارائه شده است که گاه در راستای یکدیگر و گاه در تقابل با هم بوده اند. همچنین تعاریفی که از روشنفکری دینی ارائه می شود هر کدام مسئولیت ها، تعهدات و وظایف خاص را به آنان تفویض می کنند. به طور کلی آنچه در تعریف روشنفکری دینی، اشتراک دارد، بحث روشنگری است که تعهد و وظیفه ی این طیف از روشنفکران جامعه را در طول حیات خود، بر تنویر افکار عمومی، افزایش آگاهی و دانش آنان از اوضاع زمانه ی خویش و پر کردن شکاف میان سنت و مدرنیته می دانند.