نویسنده : آندره ژید

    ترجمه : غلامرضا سمیعی

ترجمه حاضر از روی متن فرانسوی انتشار یافته است و مترجم تلاش کرده است که ترجمه کتاب در عین مطابقت با متن اصلی، از شیرینی فصاحت نیز عاری نباشد.

کتابی که اکنون ترجمه آن از نظر خوانندگان گرامی می‌گذرد از آثار کم حجم اما پر مغزی است که آندره ژید از خود به یادگار گذاشته است و محور فکری وی در این اثر فلسفی اندیشه‌ای است که مختصراً به آن اشاره می‌شود:

ژید همواره از هوس انسانی که هرگز سیرابی نمی‌پذیرد در رنج و شگفت است و همین کشش و کوشش با نفس خودکامه است که او را وادار می‌کند تا بگوید: «من برای آسایشی عظیم، مرگی سلامت‌بخش را آرزو دارم، تا مگر هوس ناتوانم بار دیگر در لباسی نو به جلوه‌گری در نیاید».

آندره ژید خود کتاب حاضر را در شمار نمایشنامه‌هایی خوانده که در ادبیات کلاسیک فرانسه به نام Soit خوانده شده‌اند.

در این گونه نمایش‌ها که در دوران حکومت لوئی دوازدهم رونق و اعتبار داشته‌اند، همه بازیگران دیوانه فرض می‌شدند و مبنای این‌گونه آثار ادبی بر اندیشه‌ای فلسفی استوار بوده است که جهان را قلمرو دیوانگان می‌دانسته.

انسان در این جهان همواره در حالتی بین بیم و امید به سر می‌برد و روح او در عین سرگشتگی و حیرانی به کشف غوامض طبیعت عشق می‌ورزد و لازمة این کشف و شهود و کاوش و پژوهش، کار مداوم و تلاش روزافزون است و از جانب دیگر سرانجامِ این همه تلاش و کوشش جز مرگ و نیستی نیست. پس در زندگانیِ بشر تضادی حکم‌فرماست که نه اصلاح آن میسر است و نه گریز از آن مقدور.

در حقیقت در این داستان دلپذیر، خواننده پس از مطالعه، حسن ترکیب و لطف معنی آن را در خواهد یافت. پرومته تجسمی افسانه‌ای از موجودی غیر انسانی است که فقط آنگاه به خودبینی دچار می‌گردد و خویشتن خویش را می‌شناسد که به کار جهانیان سرگرم و به تعلقات جهان پایبند گردد.