نویسنده : ژاکلین ویلسون

    ترجمه : نسرین وکیلی ،پارسا مهین‌پور

تریسی دختر ده ساله ای است که پدر ندارد و مادر که توانایی نگهداری او را ندارد، او را به پرورشگاه سپرده است. تریسی همواره رویای با مادر بودن یا داشتن سرپرستی دلخواه را در سر می پروراند.
او بسیار پرخاشگر، عصبی و ناسازگار و سرکش است و همه این رفتارها کافی است که از او کودکی نابهنجار بسازد بطوریکه هم در پرورشگاه و هم در خانه هایی که او را به فرزند خواندگی می پذیرند او با مشکل روبرو می شود. همه از مدکار و مددجوها از دست او عاصی هستند.
این ناراحتی ها کابوس های شبانه و همچنین شب ادراری را در پی دارد و همین نقطه ضعف سبب می شود دیگران او را مسخره کنند. امّا در کنار این نقطه ضعف ها، او به نوشتن علاقه دارد و در حال نوشتن احوالات خودش است که هم خود را تخلیه می کند وهم به آرزوهای دست نیافته خود بعنوان امری تحقق یافته در نوشته های خود اشاره می کند.
تا اینکه با خانم نویسنده ای به نام کم آشنا می شود و در کنار او احساس امنیت و خوشی می کند و حتی از او می خواهد که او را به فرزندی قبول کند خانم کم قول می دهد فکر کند. رفتار تریسی بتدریج با اطرافیانش فرق می کند و با آنان ارتباط برقرار می کند.
کتاب از جنبه روانشناسی به کودکانی که از محبت والدین محروم هستند و یا به هر دلیلی عصیان گر و سرکشند، می پردازد و به آنان کمک می کند تا بتوانند در محیط های اجتماعی با دیگران ارتباط برقرار کنند و به آرامش برسند.

تریسی بیکر دختر پرورشگاهی با استعدادی است که پدرش را از دست داده است. تریسی استعداد نوشتن دارد، اما با حسادت و بد رفتاری اش که دیگران را کلافه کرده، همه را از خود می رنجاند.

تریسی حالا بیش از همیشه احساس تنهایی می کند ولی سرانجام اتفاقی که روزهاست انتظارش را می کشد، می افتد و نویسنده ای به پرورشگاه شان می آید.