نویسنده : بهاءالدین خرمشاهی

این کتاب، زندگی‌نامة خودنوشت فرهنگی استاد بهاءالدین خرمشاهی، سرشار از نکات و حوادث معنایی غافلگیرانه است و تنها در بخش کوچکی از آن به بحث‌های فلسفی، یا انتقاد از فلسفه اختصاص دارد. مؤلف به شهادت کار و کارنامة پنجاه ساله‌اش اهل فلسفه و کلام (الاهیات) و دوستدار انواع مکتب‌های فلسفی قدیم و جدید و اسلامی و غربی است. او خود را منتقد فلسفه می‌داند نه مخالف و منکر آن، چرا که هیچ انسان اندیشه‌ور و باریک‌اندیشی از دانش منطقی و بینش فلسفی بی‌نیاز نیست. این زندگی‌نامة خودنوشت، چنان‌که یکی از دوازده منتقد چاپ اول آن گفته، اثری مفید و مؤثر در نگارش تاریخ فرهنگ شصت سال اخیر (1340 تا 1400 ش.) به شمار می‌آید. البته طبیعت طنزگرایی که مؤلف دارد به او اجازه نداده که خشک و خسته‌کننده بنویسد و در همین کتاب بیش از پنجاه خاطرة طنزآمیز نیز نقل کرده است.