"كتاب حاضر، ارزیابی دیدگاه‌های اجتماعی و شرح زندگی سیاسی و ادبی ((میرزاده عشقی)) است. نویسنده، چهره عشقی را به مثابه ((سیمای نجیب یك آنارشیست)) به تصویر می‌كشد و درباره او چنین تصریح می‌كند : ((صدای عشقی همواره ندای عقل و ترقی خواهی نبود. در بسیاری موارد غریو ناظری هیجان‌زده و عاصی بود كه از اوضاع نابه‌سامان به تنگ آمده و خواستار خشونتی است كه به همه خشونت‌ها پایان دهد .عناوین پنج فصل كتاب به ترتیب عبارت‌اند از : ((در صحنه پیكار اجتماعی))، ((جهان‌بینی و اندیشه سیاسی))، ((پاره‌ای عقاید و احساس‌ها))، ((ارزش ادبی)) و ((تجربه روزنامه‌نگاری)) .مطالب پایانی كتاب شامل دو پیوست درباره نوشته‌های عشقی و عقاید دیگران در باب این شخصیت است .در انتهای كتاب، علاوه بر نمایه متن، تصاویری از روزنامه ((قرن بیستم)) به چشم می‌خورد .

گفتنی است میرزاده عشقی شاعر، نویسنده و روزنامه‌نگار ایرانی است كه در سال 1272ه‌ ش در همدان متولد شد و در سال 1303به قتل رسید .ذوق ادبی او آمیخته با احساسات وطن‌پرستی، آزادی‌خواهی و اصلاح‌طلبی بود .وی روزنامه قرن بیستم را كه حاوی مقالات و اشعار تند ضد حكومت بود در تهران انتشار داد و سرانجام، جان خود بر سر آن نهاد."