سیروس شَمیسا  استاد ادبیّات فارسی و نویسندهٔ پرکار ایرانی است که تاکنون بیش از ۴۰ اثر خلق کرده‌است.وی تحصیلات عالی خود را در دانشگاه شیراز آغاز کرد و چند سالی پزشکی خواند، ولی پس از چندی تغییر رشته داد و در همان‌جا مدرک کارشناسی خود را در ادبیّات فارسی گرفت. پس از آن وارد دورۀ دکتری ادبیات فارسی دانشگاه تهران شد و در سال ۱۳۵۷ از رساله خود به راهنمایی دکتر خانلری دفاع کرد.او در سال هشتاد یکی از چهره‌های ماندگار ایران لقب گرفت. کتابهای او در بسیاری از دانشگاههای ایران تدریس می شود.

این کتاب شامل 42 داستان کوتاه از این استاد زبان فارسی  است و عنوان کتاب هم از یکی از این داستان‌ها گرفته شده است.

در قسمت از داستان «جاده‌ی من صاف بود» چنین می‌خوانیم :

ارسی من از فشارهای زندگانی شهری ، هیجانات بیش از حد و در یک کلام از جنگ اعصاب شبانه‌روزی به کومه‌ی جنگلی‌ام در کنار رودخانه‌های شتابان پناه آورده بودم، اکنون لحظه‌ای نبود که به یاد شهر و زندگی شهری نباشم ....