(شش پژوهش موردی درباره‌ی دولت و نخبگان سیاسی)

نویسنده : مجید استوار

دویست سال پس از ظهور اسلام در ایران، در نتیجه شکست نظامی و پذیرش آیینی نو و زبانی بیگانه، ایرانیان هویت درونی خود را در معرض دگرگونی دیدند. این دگرگونی تدریجی پاره ای از ایرانیان را به تفکر واداشت که با تقویت زبان فارسی، حماسه شرایی و زنده نگاه داشتن یاد قهرمانان و برگزاری آیین های باستانی در دوره اسلامی از هویت ایرانی حفاظت نمایند. خلق آثاری نظیر خدای نام، کلیله و دمنه، عهد اردشیر، نامه تنسر، نامه های اردشیر، نامه های انوشیروان و شاهنامه در راستای تقویت عناصر فرهنگی ایران باستان و تداوم آن در مقابل شکست نظامی از اعراب بود. با فراگیری اسلام در کشور ایران بتدریج یك همسویی میان عناصر اسلامی و هویت ایرانی پدیدار شد و ایران و اسلام در یك قالب هویتی جدید بازتولید شدند.