نویسنده : ناهید شمس

بعد مامان لگد نرمی زد به پتو. سحر جیغی زد و از زیر پتو دادش زد بیرون، «صد دفه گفتم ولم کنین، کاری به کار من نداشته باشین. من می‌خوام بمیرم...»

گفتم: «پاشو جمع کنیم. فقط ایناس که ما رو نجات می‌ده.»

پتو را بیشتر روی سرش کشید: «گم شو بابا!»

قبلا به سحر گفته بودم که ما فقط باید نویسنده بشویم،
«چون عرضه هیچ کاری رو نداریم، دقیقا به این دلیل.»