نویسنده : چارلز دیکنز  

   ترجمه : محمدرضا سحابی

داستان دو شهر به رنگ دوران آخر عمر ديكنز آلوده است. در داستاني كه او روايت مي‌كند، طبيعت انسان و شورش را به دقت شرح مي‌دهد. وي انقلاب را يك تراژدي نمي‌داند زيرا اصل آن بر پايه ي شورش و طغيان است، حال آنكه تراژدي طبيعتي گنگ و خاموش دارد. در داستان او گيوتين مصيبت نيست بلكه چاره اي براي پايان دادن به مصيبت است. كارتن اعدام مي‌شود اما نه به گناه انقلاب، بلكه به خاطر عادت. او هيچگاه به اندازه زماني كه سر از تنش جدا مي‌شود خوشبخت و سعادتمند نبوده.