"دانش‌هاي گوناگون و حتا فلسفه مشاهده و بررسي زندگي هستند اما هنر بازآفريني خيال‌پردازانه‌ي آن است. شايد کليد حل معما در همين ماجرا بود. در بررسي‌هاي بيش‌تر روشن شد که چنين است. در دانش‌هاي گوناگون شما واقعيتي را بررسي مي‌کنيد که يا آن را تجربه کرده‌ايد و يا مي‌توانيد تجربه‌اش کنيد. به گفته‌اي، دانش‌ها به آن علت که واقعيتي را بررسي مي‌کنند که به‌گونه‌اي به تجربه درآمده و يا درخواهد آمد، چيزي هستند همانند تاريخ و شامل همان زنجيره‌ي گذشت زمان مي‌شوند. اما واقعيت در هنر بايد نخست از صافي خيال‌پردازي بگذرد تا به تجربه درآيد. به گفته‌ي ديگر، تجربه‌ي زندگي در هنر بسيار پيچيده و ناسرراست است. شما نمي‌توانيد از زنجيره‌ي گذشت زمان در هنر به همان‌گونه بهره‌گيري کنيد که در دانش از آن بهره مي‌گيريد. علت اين است که شما در دانش داريد زندگي و واقعيتي را بررسي مي‌کنيد که بيرون از ذهن شماست و شما تنها گواه آن هستيد، اما ماجرا در هنر به‌گونه‌ي ديگري است؛ شما زندگي و واقعيت را در هنر بررسي نمي‌کنيد بلکه بر اساس تجربيات و شناخت‌تان از زندگي داريد زندگي و واقعيت ديگري را مي‌آفرينيد که بر شالوده‌ي زندگي و واقعيت بيرون از ذهن بنا شده است و همانندي‌هاي بسياري نيز با آن دارد. از اين روي، اگر شما داريد در هنر اين زندگي و اين واقعيت را بازآفريني مي‌کنيد، پس زمان را هم بايد بازآفريني کنيد..." 

                                                                                                                        (از سرآغاز كتاب)