نویسنده : چزاره پاوازه

    ترجمه : مسعود بساطی

چزاره پاوزه نویسندهٔ تنهایی‌هاست، نویسندهٔ آنان که هماره در میان جمع حضور می‌یابند و در جمع حل نمی‌شوند. نوع تنهایی شخصیت‌هایش چنان عمقی دارد که در ارتباط ها جز در سطح نمی‌مانند. در اشعار او انسان در معنای عمیقش حضور دارد و هیچ گاه پرداختن به سیاست و اجتماع، او را از پرداختن به عمق ادراکات انسانی باز نمی‌دارد.

من سرزمینم را هنگامی یافتم که همراهانم را یافتم،

سرزمین بیچاره‌ای که

هیچ نکردن و به آینده اندیشیدن در آن فضیلت است.

کاری به تنهایی برای من و خودم انجام نمی‌شود؛

ما نمی‌توانیم خود را از ریشه به‌در‌آریم، حال آن که رؤیاهامان

همیشه بیهودگی و بیکاریِ صادقانه بوده‌اند.

متولد شدیم تا در حوالی همین تپه‌ها پرسه بزنیم،

بدون زنان،

با دستانی بر پشت