محمدعلی اسلامی‌ندوشن در سال 1304 در روستای کویری ندوشن که در صد و ده کیلومتری یزد قرار دارد، دیده به جهان گشود. تحصیلات ابتدایی و دوران دبیرستان را تا سال چهارم در همین روستا سپری کرد. سپس به تهران رفت و در مدرسه معروف «البرز» به تحصیل خود ادامه داد.

سال 1325 در رشته حقوق دانشگاه تهران پذیرفته شد و سه سال بعد با ترجمه «پیروزی آینده دموکراسی»، اثر توماس، دانشنامه دریافت کرد. در سال 1329 به شیراز رفت و در دادگستری مشغول به کار شد. شش ماه بعد برای ادامه تحصیل به فرانسه عزیمت کرد و در سال 1334 از دانشگاه سوربن پاریس به اخذ دکتری حقوق بین‌‌الملل نایل آمد. تز وی در این مقطع، «کشور هند و حقوق عمومی» نام داشت.

دکتر اسلامی ندوشن در آغاز 1334 به ایران بازگشت و در شهریور 1335 مجدداً در دادگستری مشغول شد. نکته مهمی که باید گفته شود، تعلق خاطر اسلامی ندوشن به ادبیات بود که در ادوار مختلف زندگی او به لون‌های گوناگون تجلی داشته است. وی در کودکی با شاهکارهایی مانند: شاهنامه، مثنوی، بوستان و گلستان آشنا و به آنها علاقه‌مند می‌شود. انس با این کتابها استعداد و توانهای ادبی او را شکوفا می‌کند و ذهن و زبانش را بیش از پیش در وادی ادبیات قرار می‌دهد. در سالهای دبستان نثرهایی مسجع و اشعاری ساده می‌سراید. با گذشت زمان و تعمق در آثار فاخر ادبی، بر زیبایی و استحکام نوشته‌های خود می‌افزاید. در پانزده سالگی اولین شعرش در مجله «گل‌های رنگارنگ»، چاپ یزد منتشر می‌شود.

دسترسی به کتاب‌های بیشتر، دیدار با شخصیت‌های بزرگ ادبی و آشنایی با ادبیات جهان دریچه‌های دیگری است برای پیگیری جدی‌تر ادبیات. با اینکه ‌در دانشگاه، حقوق می‌خواند، در محافل ادبی رفت‌وآمد داشت؛ رفت و آمدی که با دغدغه همراه بود و حتی با رفتن به سوربن و اخذ دکتری حقوق، چیزی از این دغدغه کاهش نیافت و سرانجام این دریای بیکران و پرنگار او را ‌ربود و برای همیشه با خود ‌برد.

به طور حتم اگر اسلامی ندوشن به ادبیات گام نمی‌نهاد و در آن پیش نمی‌رفت، کتابهایش که هر یک جلوه و جوهره ویژه‌ای دارد، ظهور نمی‌کرد و ادب و فرهنگ از آنها محروم می‌ماند. او که هیچ‌گاه رضایت درونی از کار دادگستری نداشت، در سال 1343 برای همیشه آن را ترک می‌کند و به استخدام وزارت فرهنگ و آموزش عالی در می‌آید. در این هنگام وی در کنار ترجمه و تألیف که پیشتر به آنها مشغول بود، به تدریس هم می‌پرداخت. سال‌های تدریس او در دانشگاه تهران و آموختن درس‌هایی همچون: نقد ادبی، ادبیات تطبیقی و شاهنامه فردوسی، بی‌گمان یکی از درخشان‌ترین دوره‌های تدریس در این دانشگاه بوده است. اسلامی ندوشن پس از بازنشستگی، خستگی‌ناپذیر به تالیف و نگارش ادامه می‌دهد و همچنان بر کارنامه پربار خود می‌افزاید.

کتاب «دیدگاهھا» شامل مقالاتی درباره آثار دکتر محمد علی اسلامی ندوشن است.این کتاب که شامل نظرات و دیدگاهھای نویسندگان، روزنامه نگاران و منتقدان در طول شش دھه است و ایرج افشار، داریوش آشوری،بھرام بیضایی، مصطفی رحیمی، پرویز ناتلخانلری، حسن احمدی گیوی، کریم امامی، غلامحسین امیرخانی،حسن انوری، غلامحسین یوسفی، بزرگ علوی، محمد علی جمالزاده، ابوطالب میرعابدینی و... در آن حضور دارند.