نویسنده : جک ال. گلداسمیت ،تیم وو

    ترجمه : سهیل رضانژاد

فناوری‌های نوین «پای تمام افراد را... به قلمروی ارتباطات بی‌میانجی و آسان با دیگران» می‌كشد؛ به‌ویژه، جغرافیای سیاسی را «محو» و تجارت آزاد را جهانی می‌كند. به لطف پیشرفت‌های فناورانه، «دیگر هیچ بیگانه‌ای در میان نیست» و می‌توانیم چشم‌انتظار «به‌كارگیری تدریجی زبانی مشترك» باشیم. اختراع تلگراف الهام‌بخش این سخن بود. صد سال بعد، انقلاب فناورانه دیگری الهام‌بخش نوزایی آن شد. در دهه 1990، دانشگاهیان، مدیران شركتی و كارشناسان مختلف، اینترنت را خط مقدم جهانی‌سازی نوین می‌دیدند؛ جهانی‌سازی‌ای فرساینده برای اعتبار و اهمیت دولت‌های ملی. گویی ورود اینترنت معرف نظم نوینی در امور انسانی باشد، نظمی كه برای همیشه ما را از ستم حكمرانان سرزمینی رها می‌سازد.