نویسنده : محمد بن احمد بخاری

  تصحیح : مریم حسنی ،محمود علیزاده‌کاشانی

مسلک العارفین دستینه‌ای کهن از آثار عارفان ناحیۀ ماوراءالنهر است. رساله‌ای عرفانی از اواخر قرن هفتم و اوایل قرن هشتم هجری قمری که بارها کتابت شده و دستنویسهای متعددی از آن در سراسر دنیا یافت میشود و دربردارندۀ حقایقی از زندگی و شیوۀ سلوک و آداب پارسایانی معروف به خواجگان است. دانستنیهایی دربارۀ شیوههای تلقین ذکر و ذکر گویی و همچنین انواع خرقههای ایشان، و حکایت-هایی دربارۀ رنگ خرقه و چگونگی پوشیدن آن در میان عارفان این سلسله در این اثر وجود دارد که آن را در میان کتابهای دیگر عرفانی قرن هشتم چون اورادالاحباب و فصوص الآداب باخرزی جای می-دهد. نثر زیبای کتاب سخت تحت تأثیر مستقیم مرصادالعباد نجم الدین رازی است و بخشهایی از آن در زمرۀ زیباترین متون ادب عرفانی فارسی قرار میگیرد. این کتاب مشتمل بر لغات و واژگان و تعبیرات خاص آن دورۀ مردم ناحیۀ بخاراست که میتواند به گنجینۀ غنی ادب فارسی افزوده شود.