(خاطرات در میان کوچ‌نشینان قشقایی)

نویسنده : جولیا هوآنگ

    ترجمه : منیژه مقصودی ،میلاد یزدان‌پناه

باوجود اینکه در چند دههٔ اخیر، مطالعه در باب ایلات و عشایر روندی روبه رشد داشته است، حجم این مطالعات اندک بوده و به‌ویژه که نقش زنان در این مطالعات به‌طورکلی موردغفلت و کم‌توجهی قرار گرفته است. می‌توان گفت پژوهش‌های جدی در حوزهٔ تاریخ محلی و عشایری ایران از دههٔ ۱۳۵۰ به‌بعد آغاز شد. از همین تاریخ پای پژوهشگران و انسان‌شناسان دانشگاهی به‌ویژه پژوهشگران خارجی به میان مردمان عشایری باز شد. از این‌رو انسان‌شناسان خارجی گروه‌های ایلیاتی ایران را به‌عنوان موضوع پژوهشی خود انتخاب کردند. یکی از این افراد لویس بک بود که مطالعات وی در باب کوچ‌نشینان قشقایی همچنان ادامه دارد. همراه همیشگی پروفسور بک در سفرهایش به ایران و در میان کوچ‌نشینان قشقایی دخترش جولیا هوآنگ بوده است.

ازاین‌رو کتاب زنان ایلات و عشایر ایران خاطرات دختری آمریکایی به نام جولیا هوآنگ در میان یک گروه ایلی عشیره‌ای از کوچ‌نشینان قشقایی و با تمرکز بر زنان عشایری به طبع رسیده است. جولیا دختر پروفسور بک از انسان‌شناسان برجسته‌ای است که سال‌ها درمورد قشقایی‌ها تحقیق کرده است. ازجمله آثار ایشان می‌توان به کتاب قشقایی‌های ایران و کتاب عشایر: یک سال زندگی در میان کوچ‌نشینان قشقایی اشاره کرد که به نام کوچ‌نامه ایلیاتی به فارسی هم ترجمه شده است. بنابراین مسلماً جولیا برطبق آموزه‌های مادر خود در این سفر که مادرش را همراهی می‌کرده از درون یادداشت‌های روزانه و نیز مطالعاتی که انجام داده است این کتاب را منتشر کرده است.