مجموعه شعر «تاسیان» در برگیرنده آثار هوشنگ ابتهاج،(ه.الف.سایه) در اوزان نیمایی و قالب‌های غیرسنتی است. این کتاب به انتخاب شاعر، شامل شعرهایی شده که او در فاصله 1325 تا 1380 در قالب «شعر نو» سروده و بسیاری از آن‌ها در مجموعه‌های ترکیبی قبل سایه نیز منتشر شده‌اند.

تاسیان در لغت گیلکی، گویا به حالتی می‌گویند بعد از مرگ، سکراتی که بعد از رها شدن جان، انسان به آن دچار می‌شود. شاید مترادف تولد باشد در جهان فانی. منتها با درکی همه‌جانبه و غیرقابل اغماض.