الهام فلاح (1362) در تازه‌ترين رمانش، خون‌مردگی، تجربه‌ی جديدی از روايت انجام داده که درش صدق و کذب درهم می‌آميزند. فضای رمان از روزگارِ جنگ آغاز می‌شود و تا امروز می‌آيد. خانواده‌ای که در اين بحبوحه با ماجراها و وقايعی روبه‌رو می‌شوند که بر هويت و زندگی‌شان تأثيرهای عميقی می‌گذارد. 

 

سؤالِ مهمی که در داستان با آن برخورد می‌کنيم نيز در همين نکته مستتر است؛ چه کسی حقيقت را می‌گويد؟ هر چه رمان جلوتر می‌رود خواننده با ماجراها و اتفاق‌هايی مواجه می‌شود که گاهی تکان‌دهنده هستند. پرده‌ها که می‌افتد روحِ آدم‌ها و چهره‌ی اصلی‌شان نمايان شده و خواننده در‌می‌يابد که چه کسی راست می‌گويد و چه کسی دروغ. خون‌مردگی با چنين شمايلی سعی دارد بدونِ وقفه و با قصه‌گويی جهانی بسازد که در آن گذشته‌های نه‌چندان دور ناگهان احضار شده و به هويت‌های چندلايه بُعدی ديگر می‌بخشد. و در پايان همه‌چيز برملا می‌شود…