نویسنده : برتراند راسل

    ترجمه : غلامعلی وحید مازندرانی

این کتاب خطاب به اهل فضل و دانش نیست و یا آن دسته و جماعتی که می‌پندارند نکته‌های اخلاقی زندگی را باید از راه گفت و شنود آموخت. در صفحات این اثر، رموز فلسفی و یا سخنان علمی نخواهید یافت، منظورم فقط این بوده است که دانستنی‌های منطبق با ذوق سلیم را برجسته نمایم. راجع به دستورات مذکور در این کتاب هم باید خاطرنشان کنم که همه‌ی آنها مبتنی بر تجربه‌ها و مشاهدات خودم در عرصه‌ی زندگی است و هر وقت که خود، این قواعد و اصول را به کار برده‌ام خوشی بیشتری نصیبم شده است .
از این رو امیدوارم که در میان انبوه جمعیت بشری، کسان بسیاری خواه زن یا مرد که گرفتار بدبختی‌اند بی‌آنکه طرفی از آن بربندند به وسیله‌ی راه و روشی که در این کتاب باز نموده‌ام علاج گرفتاری خویش و طریق پیش‌گیری از آنرا در یابند. به نظر من بسا کسانی که از نعمت خوشبختی محرومند بر اثر جهد و تلاش پی‌گیر در پیروی از قواعد مندرج در این کتاب خواهند توانست راز سعادت را بدست آورند.
عشق نه تنها بخودی خود سرچشمه لذت و خوشی است بلکه فقدانش باعث رنج و ناخوشی است.و باید آنرا گرامی داشت زیرا سبب تکثیر لذت های دیگر می شود مانند موسیقی و برآمدن آفتاب در کوهسار و منظره دریا در زیر تابش ماه درخشان می شود.
کسی که در کنار زن محبوبش از پدیده ای زیبا لذت نبرده است هرگز قدرت ساحره ای را که در آنهاست نشناخته است. عشق می تواند قشر سنگین نفس و خویشتن خواهی را درهم بشکند زیرا نوعی همکاری حیاتی است و بوسیله آن عواطف و احساسات یک نفر در انجام یافتن منظورهای غریزی طرف دیگر بسیار ضروری است.