(نقدی بر مدعیات کارل پوپر)

نویسنده : والتر کافمان

    ترجمه : بهنام جودی

فلسفه‌‏‌ی هگل پس از گذشت نزدیک به دو سده از مرگ فیلسوف همچنان مخاطبان خود را دارد و مخاطبانی جدید نیز می‌یابد. طی این دو سده، در هر دوره از تحول تاریخی ـ فکری اروپا، فلسفه‏‌ی هگل نیز با خوانش‌ها و تفاسیری گوناگون و متعارض همراه شده است. یکی از پر مناقشه‏‌ترین و بحث ‏برانگیزترین این دوره‌ها، اواسط سده‌ی بیستم بود که تحت تاثیر فاشیسم و بلوک‏ بندی شرق و غرب، اندیشه‌ی هگل محل مناقشه‏ های بسیار داغ و جدی شد. انتشار کتاب کارل پوپر تحت عنوان جامعه‌ی باز و دشمنان آن، مطابق مدعای پوپر، حمله‌ای اساسی به متفکران توتالیتر در سنت فکری غربی بود. هگل یکی از فیلسوفانی بود که پوپر فصلی جداگانه برای حمله به او اختصاص داده بود و عملاً هگل را «نیایِ» نازیسم معرفی می‌‏کرد. والتر کافمان یکی از برجسته‏‌ترین متخصصان فلسفه‌ی آلمانی پاسخی مستدل و مستند به مدعیات پوپر داد و با دقتی مثال‌زدنی نشان داد «هرچند نفرت پوپر از توتالیترینیسم موتیف اصلی و انگیزاننده‌ی نگارش کتاب اوست، متأسفانه روش پوپر مشابه «پژوهشگران» توتالیترین است.» ازهمین رو، کافمان با دقتی مثال‌زدنی نشان می‌دهد که پوپر در خوانش اندیشه‌ی هگل تا چه اندازه به خطا رفته است. کتابی که در دست دارید همان نقد کافمان بر مدعیات پوپر است.