باختین از جمله نظریه‌پردازانی است که نمی‌توان آن‌ها را در رشته‌ای خاص قرار داد. او زبان‌شناسی، فلسفه، جامعه‌شناسی، تاریخ و مارکسیسم را به گونه‌ای خلاقانه درهم می‌آمیخت و از آن‌ها استفاده می‌برد؛ سنتی که بسیاری از اندیشمندان کلاسیک در آن سهیم بودند و اجازه می‌داد تا تنگ‌نظری و تخصص‌گرایی آکادمیک، بررسی‌ها و کنکاش‌های او را محدود و یک‌جانبه نکند.