(مناسبات فضایی نابرابر در تهران بین سال‌های 1250 تا 1357)

نیوسنده : میثم اهرابیان‌صدر

از نیمه‌ی قرن سیزده به بعد تحولات فضایی تهران شکل دگرگونه و متمایزی به خود گرفت. زمین شهری کم کم کارکرد ویژه‌ای یافت و امیال و تعلقات تازه‌ای را بازتاب داد. چنگ زدن به این امیال و محقق کردن آن‌ها هم به شکل صوری و هم محتوایی از ضابطه و قانونی پیروی می‌کرد که شکل های اجتماعی حقوقی کهنه‌ی جامعه ی ایران زمینه و امکان‌اش را فراهم کرده بود. کتاب زمین نابرابری حاصل پیش کشیدن و پیگیری پرسش از این دوره‌ی دگرگونی و متمایز شدن است. به طور مشخص این پرسش که بین سال‌های میانی سده‌ی سیزده تا سال‌های منتهی به انقلاب ۱۳۵۷، زمین‌های شهری تهران را چه کسانی و چگونه در نسبت با چه کسانی و به نفع چه کسانی، شکل داده و کنترل کرده‌اند؟ نقطه‌ی انگیزاننده‌ی آغازین و در نهایت هدف از طرح و بسط این پرسش قرار گرفتن در معرض منطق اجتماعی عمیقا نابرابری است که در قالبی دست‌نخورده و ابتدایی، پس‌زمینه‌ی کنش‌های جمعی ایران معاصر بوده است.