این اثر کتابی است که دوبوار درباره مادر خود تالیف کرده است و به بهانه مریضی و مرگ مادرش آن را نوشته است.

مادر سیمون دوبوار بزرگ شده در یک مدرسه دینی کاتولیک بوده و از نظر فکری با دخترش دارای اختلاف نظرهای شدیدی بوده است. دوبووار در این کتاب به دوران نوجوانی و جوانی خود می‌رود و از این دریچه به زندگی و رابطه خود و ژان پل سارتر نیز اشاره کرده و درباره‌اش شرح می‌دهد.

 در جای جای این کتاب می‌شود به وضوح دید که دوبووار از سویی هرگز فراموش نکرده به اصولش وفادار بماند و از سوی دیگر با وجود همفکر نبودن مادرش با وی و انتقادات شدیدی که او بر سبک و سیاق زندگی وی داشته است، وظایف فرزندی اش را نسبت به او فراموش نمی‌کند.

در بخش‌هایی از این کتاب می‌شود به وضوح می‌شود این اختلاتف نظرها را در مراوده دوبووار با خواهر ش و مادرش و حرف‌هایی که با مادرش می‌زند دید. در واقع می‌توان گفت که ادبیات نیز برای دوبووار ابزاری بوده است برای بیان تفکراتش.