"نگارنده در این پژوهش ابتدا اوضاع مملكت را در عصر افشاریه و زندیه خاطرنشان ساخته، سپس چهره‌ی فرهنگی، خانوادگی، جنسی، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی زنان را در این دوره بازگو می‌كند.

به تصریح وی: "سال‌های مورد تحقیق این كتاب ـ عصر افشاریه و زندیه ـ تاریخ وضعیت غم‌بار و بدتر از دوره‌ صفویه‌ی زنان ایرانی است؛ تاریخ عمومیت جنگ و شمولیت مرگ و دربه‌دری مردم ایران؛ شرح بی‌حرمتی و بی‌ارزشی شرف و خون و جان ایرانیان به خصوص زنان؛ تاریخ اسارت زنان عصمت جوی و دختران ماهروی به دست سرپنجه‌ی تقدیر است.

تاریخ این دوره، تاریخ هیچ‌كس است و مورخان این دوره كم‌تر دچار مشكل نام بردن از زنان و خلاف ادب بودن خود شده‌اند. چرا كه در این قرن، زنی نیست كه از او نام برده شود"."