اتوپیا اعتراضی است حقوقی و فکری علیه دیکتاتوری امر واقع، دعوی باید باشد که موجب پارگی ناگهانی درتار و پود بودن می شود/ اتوپیا امکانی است برای اندیشیدن به آن سوی تاریخ، آن سوی زندگی حاضر. اتوپیا تبعید است، حرکت مطلق جدایی، دورافتادگی.

در اتوپیا انسان‌ها تحتِ سیطره‌ی جبرِ تکرار قرار دارند، چراکه کمالْ راهی به‌جز بازتولیدِ خود ندارد. فروید در این لزومِ تکرارْ نشانی از غریزه‌ی مرگ می‌دید. درواقع برای سکونت در بهشت باید مرده بود."

" اتوپیا این درسِ ارسطو را نمی‌فهمد که انسان‌ها به‌رغمِ میلِ مشترک به خوش‌بختی، همگی تصویرِ واحدی از آن ندارند. او چنین وانمود می‌کند که همه‌ی انسان‌ها به‌ گونه‌ای مشابه می‌توانند خوش‌بخت باشند و نیز، گونه‌ای از هستی به‌همتِ همه‌ی آدم‌ها می‌تواند زندگی شود... همه‌ی توتالیتاریسم‌ها هرگونه تفریحِ دیگری را به‌جز کار و ورزش تحتِ تعقیب قرار داده‌اند."

" جوهرِ مشترکِ همه‌ی اتوپیاها غیرواقع‌بینیِ آن‌هاست."

" ...نازیسم و استالینیسم اتوپیاگرا بوده‌اند: اتوپیای نژادِ پاک و اتوپیای جامعه‌ی بی‌طبقه. شکستِ آن‌ها بدین‌ سبب نیست که رویا مانده‌اند، بلکه برعکس از آن روست که اصولِ پیاده‌شده وحشت و هراس بر زندگی و گوشت و پوستِ مردمند... پایتخت‌هایی چون پنوم‌پن، تهران و کابل که در آن‌جا طیِ بیست‌و‌پنج سالِ گذشته اتوپیا به قدرت رسیده است، از این نوعند."