نویسنده : بهاءالدین خرمشاهی

بهاءالدین خرمشاهی (زاده فروردین ۱۳۲۴ در قزوین) نویسنده، مترجم، فیلسوف، روزنامه‌نگار، طنزپرداز، فرهنگ‌نویس، حافظ پژوه، شاعر و استاد دانشگاه ایرانی است. وی تألیفاتی در حافظ‌شناسی و تفسیر اشعار او دارد.

شعری از کتاب :

... آن دروغ آن که به من باور آموخت
ریشۀ شک را در من سوخت
رنگ دیوانۀ چشمان تو بود.

آه فرسایش جاویدان را می‌شنوی؟
برگ می‌افتد،شاخه می‌جنبد، باد می پیچد، آب می‌غلتد،سنگ می‌ساید
زیر چادر شب تاریکی، می‌لولد وهم،
بوی رندیدن می‌آید،فرسایش، فرسایش.
در لبت باید آویخت
تا زمان را زوبین در چشمان کاشت
گوش باید داد اندام خروشان تو را
تا که این همهمه فرسایش را نشنید
تا جهت را گم کرد
و خدا را پیدا کرد.

ما دو آیینۀ رو در روییم
بی‌نهایت را تکرار کنان
بی‌نهایت یعنی تنهایی.

چشم تو چشم مرا عریان کرد از هر راز
روزگاری را در ثانیه‌ای گنجاندیم
و جهانی را در مردمکی
تکیه دادیم دو تنهایی را
چون دو آهو با هم
مشی و مشیانه: دو ریواس، غریبانه.