نویسنده : تییری ساندر

    ترجمه : آسوله مرادی

تییری ساندر، با این اثر، برنده جایزه گنکور ۱۹۲۴ شد. ساندر روایت‌گر عشق در بحبوحه جنگ است. او روان انسان‌ها را زیر بمب و موشک و خمپاره روایت می‌کند و رنج‌های عمیق انسانی را در دل داستانی بیان می‌کند که بیانی شیوا و رسا و البته فاخر و ادبی دارد. ساندر به دهه‌های دور تعلق دارد، ولی انگار ضمیر انسان‌های زنده امروز را می‌کاود.پ

برشی از متن:

به نظر می‌رسید خیلی از ما، بر خلاف میل باطنی‌مان، از جنگ جان به در برده بودیم. از خود می‌پرسیدیم چرا نمرده‌ایم، وقتی شاهد مرگ آن همه همرزم در اطراف خود هستیم. دیگر از چیزی حیرت نمی‌کردیم. انگار مسخ شده بودیم. زندگی… مرگ… دیگر در پی یافتن مفهومی منطقی در این کلمات نبودم.