نویسنده : عطاالله مهاجرانی

دعای عرفه امام حسین علیه السلام، عرفان نظری اوست و عاشورا، عرفان عملی او. آنچه از شیدایی عبودیت و ستایش خداوند در دعای عرفه بر زبان رانده بود، در کربلا و عاشورا در منظر چشم انسان و تاریخ قرار داد، منظری فرا زمانی و فرا مکان. زیارت عاشورا در حقیقت پیوند میان دعای عرفه و عاشورا و انسان امروز است که می‌خواهد عاشورا را بشناسد و از عطر دعای عرفه که در متن زیارت عاشورا تراویده است، سرمست شود.