نویسنده : مگومی ایواسا  

   ترجمه : محبوبه نجف‌خانی

 داستانی کودکانه که در قالب دنیای حیوانات به زبان طنز، دوستی و رفاقت را به تصویر می کشد و حس کنجکاوی را در کودکان بیدار می کند.

زرافه ی خوشگلی بود که به تنهایی در علف زار های آفریقا زندگی می کرد و چون تنها بود و دوستی نداشت همیشه حوصله اش سر می رفت. دلش می خواست دوستی داشته باشد تا با او صحبت و دردل کند. کمی آن طرف تر پلیکانی زندگی می کرد که او هم به خاطر اینکه حوصله اش سر نرود و از تنهایی درآید به تازگی شغل خدمات نامه رسانی را آغاز کرده بود. زرافه یک روز تصمیم می گیرد نامه ای بنویسد و به آن طرف افق بفرستد تا یک دوست نامه ای برای خودش پیدا کند بلکه از تنهایی درآید. در طول نامه نگاری با دوست نامه ای اش سوالات زیادی ذهنش را درگیر می کند که حس کنجکاوی اش را برمی انگیزد و منجر به اتفاقات جالبی می شود.

گزیده ای از کتاب :

پلیکان انگار که ترمز بریده باشد، یک نفس داشت از اولین کار نامه رسانی اش حرف می زد. هوا دیگر حسابی تاریک شده بود که او بالاخره به خانه اش رفت. زرافه با خودش گفت: بالاخره نفهمیدم اسم آن فلانی یا بهمانی چی بود. دلش می خواست همان لحظه نامه را بخواند، اما باید تا صبح صبر می کرد. ماه فقط یک هلال نقره ای خیلی باریک بود و هوا آنقدر تاریک بود که نمی شد چیزی خواند.

می توانی حدس بزنی چه حیوانی نامه ی زرافه را گرفته بود؟ اسمش کمی شبیه اسم پلیکان است.