موضوع این داستان شکافِ هراسناک بینِ اندیشه و زبان، اراده و بیانِ آن، اُمور واقعی و تخیّلی و چیزهایی است که در این شکاف‌ها پدید می‌آیند و رشد می‌کنند.

از وقتی استر نیلسون در هجده سالگی دریافته بود که زندگی در نهایت، چیزی نیست جز دور کردنِ ملال و دلزدگی، به ابتکارِ خود ارزشِ زبان و تفکر را کشف کرده بود و از آن پس هرگز از زندگی ناخُشنود نبود و هیچ‌گاه احساسِ افسردگی نکرده بود؛ پیوسته در پِیِ رمزگشاییِ جهان و طبیعتِ انسان‌ها بود.

از وزی که دریافت زبان و ایده‌ها مشغله و کارِ او خواهند بود، زندگیِ پُر‌هزینه را کنار گذاشت: غذای‌ِ ارزان می‌خورد، ارزان سفر می‌کرد، هیچ‌گاه از بانکی وام نمی‌گرفت یا از کسی پول قرض نمی‌کرد و هرگز خود را در وضعیّت‌هایی قرار نمی‌داد که ناچار شود وقتش را صرفِ چیزِ دیگری جز خواندن، اندیشیدن، نوشتن و گفت‌وگو با دیگران کند.