(چگونه چارلی چاپلین جوان به مردم جهان آموخت بخندند و بگریند)

(من و مشاهیر جهان 17)

نویسنده : گری گولیو  

   ترجمه : شهاب‌الدین عباسی

یک بار یک لغزش کوچک از پسری بود که در خیابان های لندن پرسه می زد، گرسنه زندگی (و شاید کمی نان). پدرش که مدت هاست رفته و مادر بازیگرش بیمار، چارلی پنج ساله روزی خود را روی صحنه دید که جای مادرش را گرفته و در میان بارانی از سکه ها آواز می خواند و می خندد. زمان هایی در فقیرخانه بود و زمان هایی که با مادر پشت پنجره خانه می نشستیم و داستان های خنده داری درباره رهگذران می ساختیم. و وقتی چارلی پیرمردی لرزان را که با لباس‌های گشاد، با پاهای برگردان و عصای کج دیده بود توصیف کرد، مادرش آن را غمگین کرد، اما چارلی می‌دانست که خنده‌دار و غم‌انگیز دست به دست هم می‌دهند. گری گولیو و اد یانگ با متنی تغزلی و تصاویر کلاژی نفیس، مسیر چارلی چاپلین را از دوران کودکی تا آغازش در فیلم صامت و خلق ولگرد کوچک نمادین او تفسیر می‌کنند. خوانندگان با چشم تیزبین متوجه شباهتی از ولگرد کوچک در سراسر کتاب خواهند شد که با ورق زدن صفحات متحرک می شود. یک حرف آخر حقایقی را در مورد مجری محبوبی که به یکی از مشهورترین هنرمندان تمام دوران تبدیل شد را پر می کند