نویسنده : چونام جو  

   ترجمه : فروزان صاعدی

کتاب حاضر یکی از پرفروش ترین رمان های کره ای است که شخصیت اصلی آن «کیم جی یونگ» نام دارد. او یک زن خانه دار است که سختی های بسیاری را چه در دوران کودکی، چه نوجوانی و چه در بزرگسالی متحمل شده و کم کم به افسردگی دچار شده است.

مجموعه ی پیش رو تبعیض جنسی و قضاوت های اجتماعی زنان به ویژه «کیم جی یونگ» را که در زمان جوانی با آنها روبرو بوده، نشان می دهد. این اثر تجربیات رایجی که در زندگی روزمره زنان کره ای اتفاق می افتد را به شکلی زیبا به تصویر می کشد.

گزیده ای از کتاب :

مادر با گفتن این که برای یادگیری چیزهای جدید خیلی پیر است، از راننده جدا شد. او در آن زمان سی و پنج ساله بود. اما ظاهرا صحبت های راننده ی ون بر مادر تاثیر گذاشته بود، چون یون یونگ جوان را مسئول جی یونگ جوان تر کرد و سرپرستی کوچک ترین آن ها را هم به مادربزرگش سپرد و در یک دوره ثبت نام کرد. آن دوره هنر و صنایع دستی نبود، بلکه آرایشگری بود. حتی زحمت گرفتن مجوز را هم به خودش نداد. او گفت: «آدم که برای کوتاه کردن مو به مجوز نیاز نداره.» به محض این که چند مهارت ساده درباره ی نحوه ی کوتاهی و فر کردن مو به دست آورد، با قیمت کمتر، از بین کودکان و افراد مسن محله برای خودش مشتری پیدا کرد.

خبر پخش شد. مادر واقعا بااستعداد بود و ذکاوتی طبیعی در تجارت داشت که خودش از آن غافل بود. مادر بعد از فر کردن موی خانم های مسن، با استفاده از خط چشم و رژلب، آرایش ساده ای برای شان انجام می داد و پس از کوتاه کردن موهای بچه ی خانواده، دستی هم به موی خواهر یا برادر کوچک تر یا مادرش می کشید. بعد که متوجه شد در آرایشگاه محله از چه محصولی استفاده می کنند، عمدا از موادی استفاده کرد که کمی گران تر از مواد آرایشگاه بود. او برچسب روی بطری محصولات را برای خانم های مسن می خواند و به هر کلمه ی روی آن اشاره می کرد:

-اینجا رو ببینین. نوشته «جدید». بدون حساسیت، دارای فرمول عصاره ی جینسینگ. من هیچ وقت توی زندگیم حتی یه تیکه جینسینگ نخوردم، ولی موهای شما رو با اون درمان می کنم.

مادر پولی را که از این راه به دست می آورد، بدون این که هیچ مالیاتی پرداخت کند، پس انداز می کرد. خانم آرایشگر سالن محله دلش می خواست یک دسته از موهای مادر را به خاطر دزدیدن مشتریانش از ریشه بکند، اما مادر یک زن محلی بود که شهرت خوبی داشت.