ترجمه و تألیف: سیمین کاظمی 

حکومت‌مندی نئولیبرال برای سوژه فمینیسم باشد. معیار آزادی زنان به انتخاب‌های فردی تبدیل شده است که ما قادر به انجام آن هستیم: مدیر یا فاحشه شدن، عروسی سنتی یا خرید پورنوگرافی. قدرت به‌عنوان چیز ساده دیگری فهمیده می‌شود که زنان می‌توانند انتخاب کنند. در این چارچوب این واقعیت که بسیاری از زنان انتخاب می‌کنند که در خانه بمانند و از مطالبات بیشتر و فرصت‌های شغلی پردرآمدتر منصرف می‌شوند، به‌راحتی به‌عنوان انتخاب آزادانه خودشان درک می‌شود. موانع موفقیت اجتماعی و سیاسی آنها بیشتر شخصی و روانی است تا سیاسی. از آنجایی که سوژه نئولیبرال یک ذره آزاد منفعت شخصی است که به‌طور کامل مسئول حرکت و جهت‌یابی در قلمرو اجتماعی با استفاده از محاسبه هزینه- فایده است، کسانی که موفق نمی‌شوند فقط می‌توانند خودشان را سرزنش کنند. مشکل آشکار این تمرکز بیش از حد بر انتخاب این است که زنان همان‌طور که می‌توانند بین لباس عروس‌های مختلف انتخاب کنند، نمی‌توانند قدرت را انتخاب کنند. زنان مجبورند انتخاب‌های‌شان را در شبکه‌ای از روابط قدرت شدیداً نابرابر بسازند که نه تنها امکانات و اتنتخاب‌های آنها را محدود می‌کند بلکه به‌طور اساسی سوژگی آنها را می‌سازد...