نویسنده : خوان ديويد نازيو

   ترجمه : آرمين دارابی‌نژاد

درباره کتاب:
این کتاب خوانشی است نو، سایه شکن و خیره کننده از تئوری روان‌کاوی ژک لکان برپایهٔ دو اصل «ناآگاه ساختاری همچون زبان دارد» و ژوئیسانس -و نیز مفهوم پردازی‌های منتج  از این دو همچون نقش دال، جایگاه سوژه‌ی ناآگاه و نیز ابژه a- در جهت ترسیم طرحی کلی از اندیشهٔ روان‌کاو فرانسوی. آنچه «لکانِ نازیو» را از دیگر نسخه‌های لکان متمایز می‌کند نقش تخیل او در «دراماتیزه» کردن گفتمان لکانی است تا بتواند تأثیرات و تأثراتِ بالینی آن را با برانگیختن توامان تخیل خوانندگانش، نشان دهد. این همان چیزی است که او آزادی بازآفرینی مؤلف» مینامد و صمیمانه از خوانندگان ایرانی خود میخواهد تا با بهره جستن از قوه تخیل خود، این کتاب را بی آنکه به نحوۀ نگارش آن فکر کنند بخوانند و غرق در متن به موسیقی این واژگان راه دهند تا ایشان را با خود ببرد؛ با این احساس که این کتاب راجع به ایشان سخن میگوید...