نویسنده : مروين كينگ 

   ترجمه : افشين خاكباز

دیگر برای خرید به پول نیازی نداریم و حتی استفاده از چک برای پرداخت نیز به سرعت کاهش یافته است و جای خود را به انتقال الکترونیکی داده است. بنابراین، آیا باید استفاده از اسکناس را کنار بگذاریم؟ این کار مزیت‌هایی دارد. بخش زیادی از اسکناس‌ها، به‌ویژه اسکناس‌های درشت برای مبادلات غیرقانونی به منظور فرار از مالیات و سایر فعالیت‌های مجرمانه به کار می‌روند. در امریکا، به ازای هر مرد و زن و کودک بیش از ۴۰۰۰ دلار اسکناس و سکه در گردش است. در ژاپن، این مقدار تقریباً دو برابر است. بیش از ۷۵درصد این دارایی‌ها به صورت درشت‌ترین اسکناس‌ها، یعنی اسکناس‌های ۱۰۰ دلاری و ۱۰ هزار ینی است.

مسلماً بسیاری دوست دارند در هنگام پرداخت ناشناس بمانند و بخش بزرگی از این تقاضا به خاطر نظارت‌های ضدتروریستی و اجرای مقررات پیشگیری از پول‌شویی که افشای مقادیر زیادی از اطلاعات برای دولت‌ها را الزامی می‌سازد، با پرداخت‌های الکترونیکی از بین رفته است. بنابراین، بعید است تقاضا برای اسکناس به زودی از بین برود و ناشناس ماندن در مبادلات غیر قانونی روی دیگرِ سکۀ حریم خصوصی است.

با این همه، آینده از آنِ پرداخت‌های الکترونیکی است. حتی شکل قدیم سرقت‌های بانک هم دیگر رنگ باخته (از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۴ در امریکا تقریباً نصف شده است) و جای خود را به رشد انفجارآمیزِ جرائم سایبری داده است. در حال حاضر، انتقال الکترونیکی فقط پول را از یک حساب بانکی به حساب دیگری انتقال می‌دهد (که راحت است ولی انقلابی نیست) و آنگاه بانک‌ها از طریق حساب‌های خود در بانک مرکزی پرداخت‌ها را تسویه می‌کنند. در اصل، دو طرف مبادله می‌توانستند به جای این کار مستقیماً با انتقال پول از یک حساب الکترونیکی به حساب دیگر با یکدیگر تسویه کنند.

                                                                                                                                                                                                                                                     نيل فرگوسن