نویسنده : زیگموند فروید

   ترجمه : مجتبی پردل

روان‌شناسی گروهی و کندوکاو در من نام کتابی از فروید است که در سال 1921 به انتشار رسید. در این تک‌نگاره، فروید می‌کوشد تا یافته‌هایی را که از روان‌کاوی افراد به دست آورده است برای فهم پدیده اجتماعی تشکل‌های گروهی و رفتار فرد در آن‌ها به‌کار بندد. در فصل نخست، «درآمد»، او توضیح می‌دهد که روان‌کاوی از همان ابتدا نوعی روان‌شناسی اجتماعی بوده است، زیرا روان‌کاوی فرد را در حالتی تک‌افتاده و منزوی، یا به قول در خلاء، بررسی نمی‌کند؛ بلکه رابطه او را با پدر و مادر، معشوق، پزشک و دیگر افراد مهم زندگی‌اش مورد مطالعه قرار می‌دهد. تک‌افتادگی یا انزوا (یا به قول فروید «نارسیسیسم») نوعی حالت آسیب شناختی است، و تنها این وضعیت است که شایسته نام روان‌شناسی فردی است، حال آن‌که فرد در حالت طبیعی به‌گونه‌ای درون‌ذاتی با دیگران در ارتباط است.