نویسنده : جورج لیشتهایم

   ترجمه : محمود عبدالله‌زاده 

این مقاله‌ها به‌منظور وضوح بخشیدن به مسائل نظری کاملاً مستقل از جبهه‌بندی سیاسی که به یکی دانستن مارکسیسم با لنینیسم منجر شده بود نوشته شدند. در این مورد نویسنده‌ی این مقاله‌ها در چارچوب مکتبی قرار دارد که اندیشمندانی نظیر هورکهایمر، آدورنو و مارکوزه آن را در دهه‌ی ۱۹۳۰ بنیان نهادند، و بعداً پس از جنگ جهانی دوم وارثان مکتب اصلی فرانکفورت ــ به‌ویژه پروفسور یورگن هابرماس ــ آن را احیا کردند. مسئله‌ی جدید به ارتباط مارکسیسم با جامعه‌ای ربط داشت که دیگر در مواردی تمایز دقیقی را بین «زیربنای مادی» و «روبنای ایدئولوژیکی»، دو جایی که هردو را عمدتاً دولت اشغال کرده است، امکان‌پذیر نمی‌ساخت. مسئله‌ی مرتبط با «فن‌سالاری» موضوع ادبیاتی است که شکل متمایزی را فقط در دهه‌ی ۱۹۶۰ به خود گرفت. به همین دلیل، مجادله بین پیروان مکتب هگلی‌ـ‌مارکسیستی و مکتب اثباتی که ماکس وبر بنیان نهاده بود، به‌خصوص در آلمان پس از جنگ، و نیز در فرانسه و ایتالیا، اهمیت تازه یافت.