نویسنده : مرضیه قنبری

احساس مالکیت بر عشق...
حرکت زندگی آدم ها وقتی از بالا نگاه کنی، مثل مورچه ها می ماند که همواره در حال جمع کردن چیزی هستند. تفاوتش در آن است که به جای جمع کردن آذوقه توسط مورچه ها، ما آدم ها به دنبال «داشتن» هستیم، به دست آوردن و مالک شدن بر چیزی!
کسی می گفت درست در خوش ترین لحظه ها، مثلا وسط یک کنسرت خوب یا محیطی باغ مانند و باصفا، به جای لذت بردن از آن لحظه، تمام وقت خود را صرف عکاسی و فیلم گرفتن از آن فضا می کنیم. انگار می خواهیم مالک آن لحظه خوش برای همیشه باشیم.
یا در مورد پول و توانایی مالی که می باید عامل راحتی و لذت زندگی ما باشد سعی در جمع کردن آن داریم و اصل وجودی اش را فراموش می کنیم.
برای «آگاهی» هم همین است، ما به جای خواندن و دیدن برای دانستن و آگاه شدن، بیشتر به دنبال جمع آوری اطلاعات هستیم و ناخواسته آن اطلاعات جمع آوری شده را جزو دانسته های خود به حساب می آوریم. من کسی را می شناسم که هر ترانه و موسیقی از قدیم و جدید را جمع آوری و به دهه های مختلف تقسیم، یا حتی به نام خوانندگان گوناگون ذخیره کرده است. او بیشتر نگران حفظ و تکمیل بانک ترانه خود است تا وقت گذاشتن برای شنیدن برخی از آنها!
حتی میتوان پا را فراتر گذاشت و این را به فشار بر فرزندان، برای زندگی مطابق میل ما نیز تعمیم داد تا به جای زندگی کردن در کودکی و اجازه انتخاب در جوانی، آنان را همچون دارایی خود حفظ و تربیت کنیم.