طی دو دهه اقامت خود در سوئد، همواره شاهد مبارزه‌ی بخشی از روشنفکران سوئد در دفاع از خواستها و منافع مردم تحت ستم جهان بوده‌ام.یکی از این روشنفکران مسئول مونیکا زاک نویسنده انساندوست و برجسته سوئدی است، روی سخن او با کودکان و نوجوانان است، او نویسنده‌ای است رئالیست که با زبان مردم از زندگی سخن می‌گوید، او مرزهای جغرافیایی را نشانه‌ای از محدودیت رشد فکری انسانها می‌داند، و به همین دلیل خود یک انسان جهان وطنی است. او یک روز با سرخپوستان آمریکای لاتین، یک روز با بادیه‌نشینان صحرا، دو روز بعد با سیاهان دریای کارائیب زندگی می‌کند.

                                                                                                                                        برگرفته از مقدمه‌ی مترجم


قسمتی از این کتاب :

روی دیوار جای دو دست سفید نقش بسته بود. آنجا منطقه گروه مرگ محسوب می شد و معنیش این بود که آنها می دانستند من کجا زندگی می کنم و آنها حتما می آمدند و نیز به این معنی بود که من محکوم به مرگ شده بودم و این فقط مربوط به من تنها نبود بلکه تمام خانواده ام محکوم به مرگ شده بودند.