(لغات دیلمی در تحفه المومنین نوشتۀ حکیم میرمومن تنکابنی دیلمی)

شناسایی و گردآوری و گزارش : عبدالرحمان عمادی

دانش‌پژوه بر آن است که معنی نام کتاب تحفه‌المومنین، ارمغان مؤمنین نیست. بلکه به معنی ارمغان دو مؤمن است یعنی: خود مولف و پدرش که هر دو لقب مؤمن داشته‌اند.
سرزمین‌ها و مردمی که حکیم دیلمی واژه‌هایی از زبان آنها را یاده کرده، عبارتند از:
گروه اول لغات محلی مردم و سرزمین‌های ایران مانند:
دیلمی، تنکابنی، اصفهانی، گیلانی، طبرستانی، مازندرانی، گرگانی، دارالمرزی، خراسانی، لرستانی، فرس قدیم، زابلی، تبریزی

گروه دوم از زبان‌ها و کشورهای دیگرند، مانند:
فارسی، عربی، یونانی، سریانی، عبرانی، رومی، ترکی، مصری، اندلسی، سودانی، مغربی، هندی، صقلابی، نبطی، عراقی، شام و دیار بکر، و لغت اهل مکه، که بیشتر صورت معرب دارند.

پروفسور «عبدالرحمان عمادی» شاعر، پژوهشگر و حقوقدان، بهمن ۱۳۰۴ خورشیدی در روستای «‌‌ای نی» اشکور در خانواده‌ای از طایفۀ سادات دیلمانی، از نوادگان مشاهیر دیلمی به دنیا آمد و شب چهارشنبه ۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۸ در سن ۹۴ سالگی در شهر رودسر گیلان، دارفانی را وداع گفت.
عمادی پس از تحصیل در مکتب‌خانه روستا، روانه رودسر، رشت و قزوین شد و تحصیلات متوسطه را در این شهرها گذراند. وی در زمان حکومت مصدق (۱۳۳۱) موفق به دریافت لیسانس قضایی از دانشگاه تهران شد.
عبدالرحمان عمادی هم‌زمان با وکالت؛ به پژوهش در مباحث ایرانشناسی روی آورد که بخشی از مقالاتش طی نیم قرن گذشته در مجلات معتبر منتشر شده‌اند.
کتاب‌های منتشر شده: دیلمون پارسی و دیلمون پالوی/ دماوند یا گب‌آوند/ چندصد نام دریای خزر/ فره گان و بی، بیه (گزیده مقاله‌های پژوهشی)/ آسمانکت (چند رسم مردمی)/ لامداد (چند جّستار از ایران)/ دوازده گل بهاری (نگاهی به ادبیات دیلمی و طبری)/ حمزه آذرک و هرون الرشید (در آیینه دو نامه)/خوزستان در نامواژه‌های آن/ کتاب (از زبان واژه‌ها و نامواژه‌ها)/ مازاری یا واژگان حکیم دیلمی