نویسنده : محمدسعید نوری‌نائینی

درباره کتاب:
در یک فضای منطقی این‌که امور چگونه‌اند و چه باید کرد در حیطه‌ی قضاوت فردی ما قرار دارد و نمی‌توانیم از این مسئولیت شانه خالی کنیم. آیا هر فرد نباید مسئول آنچه برایش اتفاق می‌افتد باشد؟ چرا باید دیگران مأمور نفوذ و تأثیر در زندگی فرد باشند؟ دیدگاهی از توسعه، که خرد انسان و توانمندی‌های او را دارای نقشی تعیین‌کننده می‌داند، بر نقش‌آفرینی و مسئولیت و داوری افراد استوار است. در این دیدگاه انسان فردی است نقش‌آفرین نه منفعل و نقش‌پذیر و خودِ او بر کرسی تصمیم‌سازی و داوری می‌نشیند. حال و آینده‌ای را که به هر دلیل برایش مطلوب و ارزشمند است تعیین، و برای رسیدن به آن تلاش می‌کند. در این منظر انسان‌ها افرادی منفعل نیستند که، در خوشبینانه‌ترین حالت، از دستاوردهای برنامه‌های توسعه‌ای برخوردار شوند که دیوان سالاران، فن‌سالاران و مقامات سیاسی‌ـ اقتصادی به روش بالا به پایین برای آن‌ها تهیه کرده‌اند... 

آنچه در این کتاب آمده است دستچینی است مختصر از مفاهیمی که بین دو انقلاب، پس از انقلاب صنعتی و پیش از آینده‌ای که خواهد آمد، در بخشی از جهان به وجود آمده و نظام‌های حکمرانی خاصی را شکل داده است که آن‌ها را مردم‌سالاری نامیده و دستاوردهایش را توسعه دانسته‌اند. اما ما در کشورهای واپس‌مانده از این تحول، با این‌که از آن‌ها آگاهیم و تحسین‌شان می‌کنیم، در دستیابی به دستاورد آن‌ها ناکام مانده‌ایم.
معتقدم کامیابی و ناکامی در رسیدن به توسعه تفاوت‌هایی با یکدیگر دارند که به استعاره آن‌ها را «آب یا سراب» نامیده‌ام… اقرار فرجامین من این است که در شرایط کنونی جهان و منطقه توسعه را فقط سراب می‌بینم و نه آب. شما هم اگر به انتخاب بین آب و سراب رسیده‌اید خوش به اقبال‌تان، چون برای من به هزینه‌ی صرف یک عمر حاصل شد. و اگر نرسیده‌اید، شاید خواندن این کتاب در انتخاب یکی از این دو کمکی باشد اندک.