نویسنده : گئورگ لوکاچ

   ترجمه : احسان پورخیری

درباره کتاب:
... آیا وجه‌ممیزه‌ی تعیین‌کننده، همانا تمایز میان حضور چشم‌انداز سوسیالیستی در رئالیسم سوسیالیستی و غیاب آن در ادبیات منحط بورژوایی نیست؟ 
... تمایزی که من در ذهن دارم و لوازم ایدئولوژیک و هنری‌ای که من مشغول تحلیل آن‌ها هستم، در بطنِ خودِ ادبیات بورژوایی عمل می‌کنند. تقابل راستینْ بین رئالیسمِ انتقادیِ بورژوایی و مدرنیسم بورژوایی است، نه بین رئالیسم سوسیالیستی و مدرنیسم بورژوایی. هر کس که به دنبال راه‌حل بحران اجتماعی و ایدئولوژیک جامعه‌ی بورژوایی ـ این جستارمایه‌ی ضرور ادبیات بورژوایی معاصر ـ باشد لزوماً سوسیالیستی متعهد نیست. همین که نویسنده‌ای سوسیالیسم را به حساب بیاورد و آن را طرد نکند، کافی‌ست. اما چنان‌چه سوسیالیسم را طرد کند ـ و این همان نکته‌ای‌ست که می‌خواهم به آن اشاره کنم ـ چشمان خود را به روی آینده بسته است، همه‌ی بخت‌اش را برای ارزیابی درستِ لحظه‌ی کنونی از کف داده و توانایی خلق هرگونه اثر هنری، الا آثار هنریِ کاملاً ایستا، را از دست می‌دهد.