نویسنده : پرویز افشاری

آنچه در کتاب تالیفی اینجانب مورد بحث و بررسی قرار گرفته ،برداشت های شخص محمد رضا شاه نسبت به اردشیر زاهدی چه به هنگام وزیر امور خارجه دولت امیر عباس هویدا در مرکز و یا به هنگام سفیر بودن در آمریکا است،و بر خلاف برداشت های عامیانه مبنی بر صمیمی بودن رابطه شاه و اردشیر زاهدی ،در اکثر مواقع شاه از روش مدیریتی وی در هیات دولت و وزارت امور خارجه در مرکز و ماموریت در واشنگتن انتقادات تندی بعمل آورده و وی را با القابی از قبیل ،فضول،دیوانه،حراف ،شلوغ کار،پرگو و مزخرف گو،گنده گوز ،بی ادب نسبت به اعضای خاندان سلطنت و کارکنان وزارت امور خارجه ،بی تجربه در سیاست خارجی که حرف های نامربوط میزند و موجبات گرفتاری ما را فراهم می سازد توصیف نموده و در جائی وی را پسر خوب و دوست داشتنی اما شخصی احمق معرفی می کند و تنها خصوصیت مثبت اردشیر را صداقت و صمیمیت وی ذکر می نماید ،
علم نیز اردشیر زاهدی را بچه جاه طلب ،حراف ،و حرف کم گوش کن معرفی می کند، هویدا نخست وزیر هم از ولخرجی های اردشیر زاهدی دل پرخونی داشته است،
علیرغم انتقادات بعمل امده توسط شاه و علم و هویدا و برخی از مقامات کلیدی وزارت امور خارجه از اردشیر زاهدی نباید از تعریف و تمجید های کارکنان وزارت امور خارجه از نحوه مدیریت خوب وی در مرکز و رسیدگی به وضعیت دیپلمات های این وزارت خانه غافل بود،
بسیاری از دیپلمات ها و کارمندان این وزارت خانه کلیدی در رسته های مختلف از خدمات انجام شده توسط زاهدی به وزارت امور خارجه و ارتقا جایگاه و منزلت این وزارت خانه در داخل و خارج از کشور به نیکی یاد می نمایند،
کتاب تهیه شده در دو فصل و هر فصل از چند قسمت تشکیل شده ،
در فصل اول علاوه بر مقدمه به بیوگرافی اسدالله علم و اردشیر زاهدی و سابقه تاسیس وزارت امور خارجه و اسامی وزاری امور خارجه از بدو تاسیس تا زمان حال و تشکیل کابینه توسط وزرای امورخارجه و دیپلمات های این وزارت خانه اختصاص یافته ،
در فصل دوم نیز برداشت های شخص شاه و علم و هویدا نسبت به اردشیر زاهدی (شاه روزانه بمدت ۹۰ دقیقه گزارشات مربوط به وزارت امور خارجه را مطالعه می نموده) بدون هیچگونه دخل و تصرفی و به همان شکل که در چاپ یازدهم یاداشت های علم منتشره توسط انتشارات مازیار در سال ۱۳۹۱ درج گردیده اختصاص یافته است،
در انتهای کتاب تصویری از نویسنده در مقابل منزل مسکونی مرحوم اردشیر زاهدی در شهر مونترو در نزدیکی لوزان سوئیس درج گردیده با این توضیح که در آخرین سفر خود به سوئیس که در خرداد ماه سال ۱۴۰۲ صورت گرفت به نیت یافتن محل سکونت و مقبره مرحوم زاهدی جهت نثار فاتحه به این شهر رفته که در مورد اول موفق شدم لیکن خانم حاضر درمنزل آن مرحوم از دادن آدرس محل دفن ایشان خود داری نمود .