نویسنده : شایان طیبی میگونی

میان کلمات گم شده است، امیلی را می‌گویم؛ اگر زنی به چشمتان خورد با چشم‌های سرخ و گردن کبود، کنار گوشش زمزمه کنید: دشت بنفشه سر جایش است، نگران نباش!

شاید به خودش بیاید و حیران نباشد و نرود توی اتاق و غرق شود. شاید به کلمه بازگشت!