نویسنده : آتوسا مشفق

   ترجمه : فروغ منصورقناعی

وستا در یکی از پیاده‌روی‌های روزانه همراه سگش در جنگلی نزدیک خانه یادداشتی روی زمین پیدا می‌کند... اسمش ماگدا بود. هیچ‌کس هیچ‌وقت نخواهد فهمید چه کسی او را کشته. من نبودم. این جنازه‌اش است. 
وستا در بهترین روزهایش هم ضعیف است، تنها هم هست. بعد از مرگ شوهرش به لوانت آمده و تازه‌وارد است. حدس و گمان‌هایش درباره‌ی یادداشت به‌سرعت به وسواسی تمام‌وکمال تبدیل می‌شود: ماگدا که بود و چطور سرنوشتش به این‌جا ختم شد؟
«مشفق مثل یک جراح یا قاتلی سریالی پوست شخصیت‌ها و خواننده‌هایش را تا جایی می‌کند که فقط خلائی می‌ماند، و شگفتی در آن خلأ است.»
_ کوین پاور، نیویورکر
«نمی‌توانم نویسنده‌ی دیگری را تصور کنم که با بینشی عمیق‌تر از مشفق درباره‌ی تنهایی بنویسد، درباره‌ی آن شکل هولناکی از تنهایی که روان آدم را در بر می‌گیرد.»
_ واشینگتن ایندیپندنت ریویو آو بوکس