نویسنده : ذبیح مدرسی

آرزوی همه انسان‌ها آن است که از زمان تولد تا پایان عمر، زندگی شیرین، پربار و موفقیت‌آمیزی را تجربه کرده و اهداف خود را محقق سازند. مغز هر انسان به ساختمانی می‌ماند که از بدو تولد تا زمان مرگ، معماری آن درحال بازسازی و تغییر و تحول است و قابلیت ارتقاپذیری آن برای آفرینش ذهنی خلاق به منظور رفتارهای مناسب‌تر برای پیشرفت فردی و اجتماعی، گنج گم‌شده‌ای است که می‌توان به آن دست یافت و نگرش و جهان‌بینی خود را متحول نمود. فهم عمیق آنچه غرایز و رفتارهای ما را شکل می‌دهند و چالش‌هایی که برای خوشبختی با آن مواجه می‌شویم زمینه‌ای را مهیا می‌کنند تا درباره خود، دیگران و جایگاه خویش در جهان هستی، با نگاهی نو بیندیشیم و در دام اشتباهات رایج گرفتار نشویم، زیرا انتخاب‌های درست، هنری آموختنی است و خودشناسی بزرگترین علم‌هاست.