نویسنده : خوان داوید نازیو 

   ترجمه : مهری خوریانیان

«عشق و نفرت بچه‌ها به والدین» چکیده قدیمی‌ترین کلیشه روان‌کاوی و پرآوازه‌ترین داستان عشقی یعنی عقده ادیپ را نشان می‌دهند. ادیپ در روان‌کاوی چه مقام و مرتبه‌ای دارد؟ از جنس یک واقعیت است یا یک فانتاسم، یک مفهوم است یا یک اسطوره؟ ادیپ بحران موجود در سکسوآلیته دوران کودکی، فانتاسمی ناخودآگاه، اسطوره‌ای اجتماعی و مهم‌ترین مفهوم روان‌کاوی است. ادیپ پدیده‌ای مشهود یا فرضیه‌ای آزمون‌پذیر نیست. ادیپ را باید همچون یک الگوی نظری کارا با تاثیری انکارناپذیر در زندگی عاطفی یک فرد و فرهنگش درنظر گرفت. ادیپ فانتاسمی برآمده از نهان‌ترین ژرفنای هستی است که به همه جا رسوخ می‌کند؛ اسطوره‌ای همگانی، قصه‌ای ساده و گیرا که نمایانگر شخصیت‌های خانواده است و قدرت میل آدمی و ممنوعیت‌های مقابل آن تجسم می‌بخشد. ادیپ برای انسجام نظری و کارایی روش روان‌کاوانه مفهومی سراسر ضروری و حیاتی است.