نویسنده : حسین معززی‌نیا

برشی از متن: 

نباید تصور کرد که تمام دوران سینمای گذشته فیلمفارسی است. فیلمفارسی را من در مورد فیلم‌‏هایی به کار می‏‌بردم که وقتی می‌‏بردند پیش پخش‌‏کننده، می‌‏پرسید چند تا دعوای کافه‌‏ای دارد. در ابتدا که به ایران آمدم، اصطلاح «نوار متحرک» را در مورد این فیلم‌‏ها به کار بردم. اما بعد دیدم که این یک عنوان بین‌‏المللی است-ترجمه‌‏ای بود از زبان فرانسه. بعد فکر کردم باید ترکیبی ساخت برای بیان آن سینمای بی‌‏ارزش و بی‏‌اهمیتی که بعد از نمایش باید نگاتیو را می‏‌انداختند در زباله‏‌دانی؛ آن سری فیلم‌‏هایی که اصلاً نباید پایه و مبنای سینمای ایران محسوب شوند. آن جماعت دوربین را به ایران آورده بودند و دوربین برایشان شده بود وسیلۀ تغذیه، وسیلۀ معاش. البته قطعاً در آن دوران فیلم‌‏هایی ساخته شد که مشمول این عنوان نبودند و فیلم‌‏های خوبی محسوب می‌‏شوند. از آن سو، این روزها همچنان فیلمفارسی ساخته می‌‏شود.

دربارهٔ کتاب:

سال‌‏هاست که در نقدها و مقالات مربوط به سینمای ایران دائماً از کلمه‌‏ای استفاده می‌‏شود که در اغلب موارد مخاطبِ سخن را در برابر مفهومی چندگانه، متناقض و تا حدودی مبهم قرار می‌‏دهد. کلمۀ ترکیبی «فیلمفارسی» در دهه‌‏های پیشین توسط یکی از اولین منتقدان ایرانی وارد ادبیات سینمایی ما شده و تا امروز بیش از هر کلمه و تعبیر دیگری، در مقالات و اظهار نظرهای شفاهیِ اغلب صاحب‏‌نظران سینمای ایران به کار گرفته شده است، اما مفهوم این کلمه و مصادیقش از وضوح کامل برخوردار نیستند و در بسیاری از موارد معانی کاملاً متفاوتی را به ذهن متبادر می‏‌کنند.
کتاب حاضر می‌‏تواند آغازگر طرح مباحثی از این دست در سینمای ما محسوب شود. مبحث فیلمفارسی از هر جنبه که مورد ارزیابی واقع شود مقولۀ مهمی است و همواره می‏‌تواند توضیح‌‏دهندۀ بسیاری از مشکلات و روشن‌‏کنندۀ راه‌‏های مقابله با خطاها و بی‌‏خردی‌‏های مرسوم در سینمای ایران باشد.