نویسنده : امید قجریان.

فن آوری لعاب دریافتی از صیرورت و شدن است امکانی از دچار گشتن های نو به نو و برجای مانده از زمان که از تنوع رنگ در صورت های بی شمار و سیلان مداوم برآمده است و همچنان کاستی و افزودن مکرر را می پذیرد؛ لعاب عجایب رنگ است که از آتش قوت می گیرد و با آن می آویزد. این فن فهم کثرت رنگ است که همراه با پوشیدگی بخشی از علومی خفته نزدِ آگاهان سر بوده است؛ دانشی به یادگار مانده از نیاکان که معنای رنگ و ثبات را به آیندگان تقدیم کرده است.